Allereerst de vraag, wat is intelligentie eigenlijk? Hoe definiëren we die? Hier zijn verschillende theorieën over. Sommige gaan hierbij uit van de vaardigheidsfactor g. Hiermee wordt de vaardigheid bedoeld on te leren, te redeneren en problemen op te lossen. Dit kan gemeten worden met een IQ-test en is deels erfelijk bepaald, Maar ook een adequate omgeving is noodzakelijk om g tot bloei te laten komen.

Sternberg
Sternberg gaat uit van drie soorten intelligentie. Het vermogen tot praktisch probleemoplossen, verbaal vermogen en sociale competentie. Daarbij ziet hij intelligentie als de vaardigheid om succes te bereiken in het leven in termen van iemands persoonlijke norm, binnen diens sociaal-culturele context. Deze vaardigheid om succesvol te zijn hangt af van het kunnen gebruikmaken van je sterke kanten en het compenseren van zwakke kanten. Succes hangt hierbij af van de mate waarin iemand in staat is zich aan te passen aan de omgeving, zijn omgeving te veranderen of een andere omgeving uit te kiezen.

Gardner
Gardner staat voor de theorie van de meervoudige intelligentie. Volgens hem is intelligentie een biopsychologisch potentieel om informatie op verschillende manieren te verwerken. Elke intelligentie kan worden geactiveerd in een daarvoor geëigende culturele setting. Hij definieert acht soorten intelligentie: linguïstisch, logisch-mathematisch, ruimtelijk, muzikaal, lichamelijk-kinesthetisch, interpersoonlijk, intrapersoonlijk en naturalistisch.

Overlap
Over het algemeen is er een overlap te zien tussen wat wetenschappers verstaan onder intelligentie en wat leken hieronder verstaan. Vaak worden er andere termen gebruikt die op hetzelfde neerkomen zoals 'studeert hard' en 'doet zijn best' komt overeen met werkhouding en motivatie.

Is intelligentie aangeboren of niet?
Hier zijn verschillende opvattingen over, iedereen heeft hier als het ware een eigen mening over. Sommige zeggen: 'Iemands intelligentie is een stabiel en aangeboren kenmerk die het hele leven constant blijft'  en anderen zeggen; 'Intelligentie is aan te leren en met behulp van programma's en slimme trucjes te verbeteren'.  Kortom, de alom aanwezige nature-nurture discussie. Maar wat is nu wetenschappelijk bewezen? Wat is waar?

Conclusie:
Plomin en Price (2003) laten zien dat erfelijkheid een significante en substantiële rol speelt in de bepaling van intelligentie. Ongeveer 40%-60% blijkt erfelijk bepaald te zijn. De omgevingsfactoren zijn zeker van invloed, maar die invloed neemt af naarmate men ouder wordt. Je kunt dus concluderen dat er in beide opvattingen een kern van waarheid schuilt.


Bron: P. Snellings en M. Zeguers: Interventies in het onderwijs